دست از گمان بدار درباره‌ی خودکشی سیاسی بهزاد احمدی‌نیا «دست از گمان بدار، با مرگ نحس پنجه میفکن» این آغاز از شعر وارطان از احمد شاملو گویشی بسیار شاعرانه و خلاصه از واقعیت‌ها و اصول سیاسی و مبارزاتی است. این شعر، مرثیه‌ای برای مرگ زیر شکنجه‌ی یکی از اعضای بسیار رده پایین حزب توده در سال ۱۳۳۳ شمسی سروده شده است. اشاره‌های گلایه‌گونه‌ی شاملو خطاب به دوستش وارطان در این شعر ناشی از آن است که مقاومت او در مقابل شکنجه‌ها غیرضروری بوده و اطلاعاتی که داشته پس از چند روز گذشتن از دستگیری‌اش کاملا سوخته بوده و می‌توانسته آنها را ارائه دهد. با این مقدمه، به خبری که در هفته‌های اخیر جامعه‌ی سیاسی ایران در اندوه فرو برد و پیامدها و خطرات و نتایج آن می‌پردازم. خبر خودکشی کیانوش سنجری، روزنامه‌نگار، فعال سیاسی و کنشگر اجتماعی، پاییز امسال را اندوه‌بارتر کرد. آنچه در این بین این اندوه را دو صد چندان می‌کند، پیام‌های...