فاجعه‌ای خاموش در زاگرس
جنگل‌های بلوط زاگرس، یکی از مهم‌ترین زیست‌بوم‌های ایران، در دهه‌های اخیر با روندی نگران‌کننده در حال نابودی‌اند. قطع گسترده درختان برای تولید زغال، یکی از اصلی‌ترین عوامل این تخریب است؛ پدیده‌ای که ریشه در فقر و نبود فرصت‌های شغلی در مناطق روستایی زاگرس دارد.
از سه درخت بلوط کهن، که گاه بیش از ۵۰ سال عمر دارند، تنها یک گونی زغال تولید می‌شود؛ محصولی که در نهایت با بهایی بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان فروخته می‌شود. در کنار زغال‌گیری، پروژه‌های عمرانی نیز سهم بزرگی در تخریب این جنگل‌ها دارند.
این در حالی است که به گفته کارشناسان، ارزش هر اصله درخت بلوط از نظر اقتصادی، زیست‌محیطی و اکولوژیکی تا ۲۰۰ هزار دلار برآورد می‌شود. جنگل‌های بلوط زاگرس نه‌تنها در تصفیه سالانه بیش از ۲.۵ تن ریزگرد در هر هکتار نقش دارند، بلکه در تأمین ۴۰ درصد آب شیرین ایران نیز سهمی حیاتی دارند.
