نبرد در خیابان: چگونه شورش‌ها سازمان می‌یابند و آینده را تغییر می‌دهند
(بخش دوم)
منبع: اورشلیم پست
تاکتیک‌های شورش سازمان یافته
جنبش‌هایی که از شورش‌های سازمان‌یافته استفاده می‌کنند، آگاهانه از تاکتیک‌های پیشرفته برای دستیابی به اهداف فوری خود بهره می‌گیرند.
این دانش تاکتیکی با دفترچه‌های راهنما و به‌اشتراک گذاشتن بهترین تحقیقات و تمرینات آغاز می‌شود.
دیدن و به اشتراک‌گذاری ویدئو‌هایی درباره اینکه چطور با گاز اشک‌آور مقابله کنیم از نمونه‌های بارز این روش است. این ویدئو‌ها در جریان شورش‌های خیابانی بارها توسط سازمان‌دهندگان اشتراک‌گذاری و دست به‌دست می‌شوند. یکی دیگر از موارد مهم، آرایش نیروهاست. اینکه با چه آرایشی وارد میدان شویم تا آسیب‌پذیری کمتری در مقابل پلیس و نیروهای لباس‌شخصی داشته باشیم و در مقابل حمله‌ی آنها بتوانیم دفاع کنیم.
نِادپرستان سفیدپوست در آمریکا از شبکه‌های اجتماعی و اینترنت برای انتشار گسترده‌ی اموزش‌ها استفاده می‌کنند.
در جریان اشغال کنگره‌ی آمریکا، فعالان جدولی با کتابچه‌های راهنما داشتند که شامل توضیحاتی بود، به عنوان مثال: «نحوه تسخیر یک ساختمان، نحوه ایمن کردن خروجی‌ها و ورودی‌ها به گونه‌ای که پلیس نتواند وارد شود، نحوه استفاده مؤثر از سپر انسانی، نحوه ساخت کوکتل مولوتف و انواع دیگر بمب‌های آتش‌زا» در این دفترچه‌ها شرح داده شده بود.
Crimethinc (وب‌سایت وابسته به جنبش سیاهان آنتیفا) ده‌ها مقاله تاکتیکی و استراتژیک در وب سایت خود برای به اشتراک گذاشتن بهترین روش برای اقدام مستقیم دارد. در بخشی از این مقالات توصیه شده شرکت‌کنندگان هر روز دستاوردها و شکست‌ها را به بحث‌های گروهی بگذارند تا بیاموزند که چه اشتباهاتی داشته‌اند.
در غزه، شورشیان از پرده‌های دود برای مخفی‌شدن استفاده می‌کنند. ابتدا چندین لاستیک را آتش می‌زنند تا پرده‌ای از دود بین آنها و نیروی پلیس تشکیل شود و سپس از پشت آن هر وسیله‌ای که در دسترس داشته باشند را به‌سوی سربازان پرتاب می‌کنند. به این روش آنها مانع از آن می‌شوند که پرتاب کننده شناسایی شود و سربازان به‌آسانی قادر به ردیابی اشیائی که از آسمان می‌آیند نیستند.
مانند این تاکتیک در ارتش نیز با استفاده از نارنجک‌های دودزا انجام می‌شود.
یک تاکتیک مؤثر دیگر، سپر انسانی است. در جریان شورش‌های سیاهان در آمریکا، اعضای آنتیفا در میان تظاهرات کنندگان نفوذ کرده و از میان افرادی که در حال اعتراضا مسالمت‌آمیز بودند، اشیائی به سوی پلیس پرت یا شیشه‌های مغازه‌ها را می‌شکستند. پیدا کردن، دستگیری یا شناسایی چنین افرادی در میانه‌ی جمعیت کار آسانی نیست.
سلاح‌های شورش
شورشیان متوجه شده‌اند که کدام سلاح‌ها با استراتژی خشونت مرحله‌ای آنها مطابقت دارد و به آنها اجازه می‌دهد تا به بهترین نحو از تاکتیک‌های خود استفاده کنند.
سپرها فقط دفاعی نیستند. شما می‌توانید با آن ضربه بزنید، می‌توانید با آن از خود دفاع کنید و می‌توانید آن را با نماد خود رنگ کنید و از آن به عنوان تبلیغات استفاده کنید. فرقی نمی‌کند یک آنارشیست باشید که تیرهای سه گانه کشیده یا یک نئونازی که صلیب سلتیک را نقاشی کرده است.
همانطور که در اعتراضات هنگ کنگ دیده شد، چترها هم می‌توانند به عنوان ابزار دفاعی در برابر مهمات پلیس یا به عنوان سلاح استفاده شوند.
سلاح‌های آتش زا مانند کوکتل مولوتف از دیرباز با شورش‌ها همراه بوده است. این یکی از ارزان ترین شکل‌های حملات ویرانگر است. با یک کوکتل می‌شود ساختمان‌ها را با بنزین به آتش بکشید و آسیب واقعی به اموال وارد کنید.
در غزه، حماس از بادکنک و بادبادک‌های آتش‌ها استفاده می‌کند. آنها این پرتابه‌ها را از میان جمعیت به سوی سربازان پرتاب می‌کنند و بارها حتی برای آتش‌زدن مزارع و ساختمان‌ها از آنها بهره گرفته و موفق بوده‌اند.
سلاح‌های مورد استفاده و موفق در شورش‌های خیابانی لزوماً در زندگی عادی کاربرد سلاح ندارند. لیزرها برای اخلال در دید دوربین و تک‌تیراندازها، استفاده از مخروط‌های راهنمایی‌و رانندگی برای اطفای گاز اشک‌آور، پرتاب بطری‌های آب یخ‌زده و استفاده از چوب‌های کریکت که سر آن توری دارد برای برداشتن و پرت کردن گاز اشک‌آور، از جمله وسایل کاربردی در شورش هستند.
چوب، سنگ، نخاله‌های ساختمانی و اشیاء سنگین قابل پرتاب همیشه بخشی از شورش‌ها هستند اما تشکیل گروه‌های امدادی نیز خود یک سلاح کارآمد برای کاهش تلفات و دستگیری است. در جریان شورش‌های هنگ‌کنگ، تیم‌های آموزش‌دیده‌ای کار خنثی‌سازی گلوله‌های گاز اشک‌آور را برعهده داشتند. استفاده‌ی این گروه‌ها از وسایل ساده‌ای مانند مخروط‌های راهنمایی‌رانندگی، بطری آب و سرکه و وایتکس، اثری بزرگ در میدان داشت.
شورش امتداد جنگ است
روسیه اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم به جنگ اوکراین را در خاک خود سرکوب کرد. اما دور از ذهن نیست اگر شورش‌های خیابانی برای دستیابی به اهداف سیاسی در این کشور آغاز شوند.
کارل فون کلاوزویتز در جایی گفت: «جنگ ادامه سیاست با ابزارهای دیگر است». به همین ترتیب، شورش‌های سازمان یافته ادامه جنگ با ابزارهای دیگر است. یک دستور کار سیاسی وجود دارد که باید به آن دست یافت و اگر حکومت جدیت چنین اقداماتی را درک نکند، ممکن است زمانی متوجه آن شود که نبرد در خیابان‌ها را حتی پیش از اوج‌گیری باخته باشد.
نکته: دیدگاه‌های ابراز شده در این نوشتار لزوماً بازتاب سیاست‌های «موسسه ترویج جامعه باز» نمی‌باشد.
