ارمغان جمهوری، تورم و گرانی
تورم اقلام خوراکی در مناطق روستایی و غیرشهری در ایران به ۳۲.۸ درصد رسیده است. این میزان از تورم ۳۰.۹ درصدی مناطق شهری نیز فراتر رفته است.
بهای هر دانه تخممرغ که در ابتدای سال ۱۴۰۰ حدود ۱,۳۰۰ تومان بود، اکنون به بیش از ۵,۰۰۰ تومان در آبان ۱۴۰۳ رسیده است. چیزی که نشاندهنده افزایش چشمگیر قیمتها در این مدت کوتاه است.
اضافه بر این، بهای هر لیتر شیر پاستوریزه که در سال ۱۴۰۰ نزدیک به ۱۳,۰۰۰ تومان بود، اکنون به ۴۰,۰۰۰ تا ۴۵,۰۰۰ تومان افزایش یافته است. همین افزایش قیمت موجب نگرانیهای گستردهای در میان خانوادهها به ویژه در اقشار کمدرآمد شده است. همچنین، سرانه مصرف لبنیات در کشور به شدت کاهش یافته و از ۱۳۰ کیلوگرم در سال ۱۳۸۹ به ۵۵ کیلوگرم در سال ۱۴۰۳ رسیده است. که نشاندهنده کاهش شدید توان مالی خانوادهها برای خرید کالاهای اساسی و مواد خوراکی است.
بر اساس آمارهای رسمی، بیش از ۳۰ درصد از جمعیت ایران زیر خط فقر مطلق زندگی میکنند و این روند همچنان رو به افزایش است. به طوری که بیشترین آسیبها از این وضعیت به قشر متوسط و ضعیف وارد میشود. در کنار این بحران اقتصادی، فساد ساختاری در دستگاههای مختلف اجرایی و سیاستهای اقتصادی ناکارآمد جمهوری اسلامی تنها وضعیت را برای مردم ایران دشوارتر کرده است. چنین شرایطی، در کنار گرانیهای افسارگسیخته، تنها دستاوردهایی است که نظام جمهوری برای مردم ایران به ارمغان آورده است و به نظر نمیرسد که افق روشنی در پیش رو باشد.
ناتوانی حکومت اسلامی در کنترل تورمی که خود بانی آن بوده، و حل بحرانهای اقتصادی، سبب شده است که جوانان ایرانی آیندهای پیش روی خود نبینند. در حالی که دولت همچنان به سیاستهای گذشته خود ادامه میدهد، مردم مجبورند با کمترین امکانات و بیشترین سختیها زندگی کنند. این وضعیت سبب از بین رفتن حس امید در کشور شده است.