چرا نظام‌های پادشاهی در خاورمیانه پایدارتر و کارآمدتر از جمهوری‌هایند؟ با سقوط رژیم جمهوری‌خواه دیکتاتوری اسد در سوریه، دوباره این پرسش مطرح می‌شود که چرا نظام‌های پادشاهی در خاورمیانه نسبت به جمهوری‌ها پایدارتر، اصلاح‌گرتر، و کارآمدتر هستند. در خاورمیانه، نظام‌های پادشاهی مانند عربستان، قطر و مراکش همواره ثبات و کارآمدی بیشتری نشان داده‌اند. در مقابل، جمهوری‌ها مانند سوریه، لیبی و عراق اغلب گرفتار بی‌ثباتی، فساد و افراط‌گرایی شده‌اند. در ایران دوران پهلوی، نهاد پادشاهی توانسته بود تعادلی میان قدرت نظامیان و اسلام‌گرایان ایجاد کند. اما شورش ۵۷ این تعادل را از بین برد و کشور را به سوی افراط‌گرایی و بی‌ثباتی سوق داد. در خاورمیانه، جریان‌های ایدئولوژیک مانند پان‌عربیسم، ملی‌مذهبی‌ها، اسلام‌گرایان (از جمله اخوان‌المسلمین و شیعیان افراطی) و حتی گرایش‌های کمونیستی، همگی به دنبال جایگزینی نظام پادشاهی با جمهوری بودند. اما چرا این گروه‌ها از جمهوری دفاع می‌کردند؟ نظام‌های پادشاهی نظام‌های پادشاهی فقط یک ساختار سیاسی نیستند؛ بلکه نهادهایی کهن و متکی بر ارزش‌ها و باورهای تاریخی‌اند که...