چگونه سازماندهی کنیم (بخش دوم)
✍️ آدام اچ
منبع: وب‌سایت سازمان جنبش‌های انقلابی
برگردان: بهزاد احمدی‌نیا
جنبش‌های اجتماعی اجزا و مراحل مختلفی دارند که هر کدام در جایگاه خود دارای اهمیت ویژه‌ای‌اند اما شاید مهم‌ترین گام در یک جنبش که بخشی از رهبری آن محسوب می‌شود، همان سازماندهی باشد. سازماندهی، گامی بین صفر و صد یک جنبش است.
واقعیت این است که در بیشتر موارد، یک جنبش از پیش برنامه‌ریزی شده نیست و به‌صورت خودجوش یا ناگهانی آغاز می‌شود. در چنین مواردی، سازماندهی نخستین گام یا همان گام یکم است. در مواردی که جنبش از پیش‌برنامه‌ریزی شده و رهبری در انتظار زمان مناسب نشسته بوده، سازماندهی گام پیش از آغاز یا همان صفرِ جنبش محسوب می‌شود.
در بررسی جنبش‌های مختلف و روش‌های سازماندهی آنها به این جمع‌بندی رسیدیم که گرچه در فازهای ابتدایی، نداشتن سازماندهی و رهبری متمرکز می‌تواند از سرکوب جنبش جلوگیری و به گسترش آن کمک کند اما می‌توان گفت هیچ جنبشی بدون سازماندهی متمرکز نتوانسته به اهداف خود دست‌یابد. سازماندهی، آن‌هم به‌صورت متمرکز و با رهبری فرد یا افراد معین، رکنی حیاتی برای هر جنبشی محسوب می‌شود که در این نوشتار به برخی جنبه‌های آن می‌پردازیم. این یک برگردان از متن اصلی است که به‌زبان نویسنده نوشته شده است.
بخش دوم
کجا سازماندهی کنیم؟ سازماندهی اتحادیه و سازماندهی جامعه
برای ساختن یک جنبش گسترده، ما به هر دو نوع سازماندهی اتحادیه‌های کارگری و سازماندهی جامعه نیاز داریم. سازماندهی جامعه روی یک خیابان، توسعه مسکن، مسکن دولتی یا یک محله تمرکز می‌کند.
روش‌شناسی سازماندهی جین مک‌آلیوی
جین مک‌آلیوی (نویسنده، سیاستمدار و تحلیلگر سیاسی چپ‌گرای آمریکایی. او باور داشت که نیروی کار حکمران اصلی محیط کار است. وی در جولای ۲۰۲۴ درگذشت.) یکی از سازمان‌دهندگان اتحادیه کارگری بسیار موفق از ایالات متحده است. او به سازماندهی بسیاری از محل‌های کار برای پیروزی در مبارزات‌شان کمک کرده است. او در مرکز هایلندر که محل آموزش اتحادیه‌های رادیکال AFL-CIO در زمان اوج جنبش کارگری آمریکا در دهه‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۰ بود، آموزش دیده است.
در ادامه برخی از اظهارات او در کتاب «بالا بردن انتظارات و دوزخ» آمده است:
– سازماندهی در واقع به‌دنبال بالا بردن انتظارات و ایجاد همبستگی است.
– سازماندهی کل کارگری به نحوی است که کل زندگی افراد، هم در کار و هم خارج از کار، در نظر گرفته شود.
– سازماندهی عمیق یا سازماندهی تحول‌آفرین شالوده‌ی ساختن یک جنبش است.
– برای دستیابی به ۹۰ درصد عضویت در اتحادیه، باید کارگران آموزش ببینند، متحد شوند و به حرکت درآیند.
– مهارت بسیار مهم یک سازمان‌دهنده دانستن لحظه‌ای است که به حداکثر قدرت رسیده است؛ یعنی زمانی که می‌توان یک اعتصاب مؤثر انجام داد.
هشت اصل در رویکرد سازماندهی جین مک‌آلیوی
۱. شناسایی ساختار برای سازماندهی: گروه‌های تعریف‌شده مانند جامعه یا محل کار خاص.
۲. شناسایی مسائل موردنظر مردم از طریق گفت‌وگو: روش خاصی برای مکالمه یک به یک با افراد به‌کار می‌گیرد.
۳. تفاوت بین کنش‌گران خودجوش و رهبران ارگانیک: کنش‌گران معمولاً خودخواسته شرکت می‌کنند، اما رهبران ارگانیک افرادی هستند که نیروی نفوذ و ایجاد دگرگونی در دیگران دارند.
۴. نقشه‌برداری و نمودار‌بندی جامعه/محل کار: یک ابزار برای سازماندهی جامعه و شناخت بهتر از روابط و ساختارهای قدرت در محل کار است.
۵. آزمایش ساختاری: آزمایشی که نشان می‌دهد تا چه اندازه سازماندهی مؤثر است.
۶. تحلیل ساختار قدرت: شناسایی افرادی که دارای قدرت واقعی در جامعه یا منطقه هستند.
۷. توسعه و آموزش رهبری: آموزش‌هایی که به شرکت‌کنندگان توانایی انجام وظایف لازم برای هدایت کمپین را می‌دهد.
۸. دستیابی به سطح بالای مشارکت: مدل مشارکت بالا که برای درگیر کردن هر چه بیشتر افراد طراحی شده است. این مدل تلاش می‌کند بیشترین تعداد افراد جامعه که امکان آن وجود دارد را جذب مبارزه کند.
این ترجمه با هدف وفاداری به متن اصلی و وضوح در انتقال مفاهیم انجام شده است.
نکته: دیدگاه‌های ابراز شده در این نوشتار لزوما بازتاب سیاست‌های «موسسه ترویج جامعه باز» نمی‌باشد.
