نبرد در خیابان: چگونه شورش‌ها سازمان می‌یابند و آینده را تغییر می‌دهند (بخش نخست)
منبع: اورشلیم پست
شورش‌های یورومیدان منجر به جنگ کنونی روسیه و اوکراین شد. این نشان می‌دهد که جنگ خیابانی (شورش‌های سازمان یافته با اهداف سیاسی مشخص) از نظر ژئوپلیتیکی به اندازه درگیری نظامی آشکار تأثیرگذار است.
جنگ در اوکراین در ۲۴ فوریه آغاز نشد، بلکه با شورش‌های یورومیدان در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۳ آغاز شد.
رهبری اوکراین توافق با اتحادیه اروپا را لغو کرد تا به روسیه نزدیک‌تر شود. پاسخ، یک شورش نظامی بود که انقلاب سیاسی طرفداران غرب را به همراه داشت. اقدام متقابل روسیه در شرق در قالب جدایی طلبی طرفدارانش در دونباس و حمله این کشور به کریمه نمایان شد. تنش‌های زیربنایی از آن زمان آغاز شد و در نهایت منجر به جنگ امروز شد.
این مجموعه رویدادها نشان می‌دهد که چگونه جنگ خیابانی (شورش‌های سازمان‌یافته با اهداف سیاسی مشخص ) از نظر ژئوپلیتیکی به اندازه درگیری نظامی آشکار تأثیرگذار است. اثربخشی جنگ خیابانی مانند یورومیدان را می‌توان در گسترش روزافزون آن مشاهده کرد. سال ۲۰۱۸ با شورش‌های مرزی غزه آغاز شد و سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ شاهد شورش‌های آنتیفای ایالات متحده و شورش‌های کنگره ۶ ژانویه بود.
دکترین جنگ خیابانی (شورش سازمان‌یافته) به‌طور مداوم در حال تغییر و تحول است. حین این توسعه خوب است که با استراتژی‌ها و روش‌های آن آشنا شویم تا بدانیم در مقابله با حکومت‌های خودکامه چطور عمل می‌کند و در دموکراسی‌ها چگونه ممکن است دچار تندرو‌های بدخواه شود.
جنگ خیابانی چیست؟
در حالی که اختلاف‌نظر در مورد اصطلاحات وجود دارد، معمولاً از اعتراض برای توصیف تظاهرات سیاسی یا اجتماعی صلح‌آمیز سازمان یافته توسط شهروندان استفاده می‌شود.
در مقابل، شورش‌ها طغیان‌های خشونت آمیز توده‌ای کنترل نشده هستند. آنها ممکن است از ورزش گرفته تا سیاست آغاز شوند اما به‌خودی‌خود منجر به تغییرات سیاسی نمی‌شوند. استفاده از استراتژی، برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی‌ست که این خشونت‌های خیابانی را به‌صورت گسترده در راستای دستیابی به اهداف سیاسی پیش می‌برد.
اندی انگو، روزنامه نگاری که خشونت و رادیکالیسم چپ افراطی را مستند می‌کند، به مجله اورشلیم پست گفت: «آنچه شورش‌های آنتیفا را متفاوت و مهم تر از شورش‌های فوتبالی می‌کند این است که خشونت تحت ایدئولوژی سیاسی افراطی سازماندهی شده است و یک دستور کار سیاسی دارد، جایی که شورش در واقع به عنوان یکی از ابزارهای تلاش برای دستیابی به اهداف مورد استفاده قرار می‌گیرد.».
چرا از شورش‌های سازمان یافته استفاده کنیم؟
جنگ خیابانی، مانند سایر خشونت‌های سیاسی، برای وادار کردن و فشار آوردن بر مقامات برای پذیرش سیاست‌ها و خواسته‌ها استفاده می‌شود. همچنین، می‌توان از آن در یک استراتژی پیچیده‌تر برای شتاب بخشیدن به رویدادها و تغییرات جاری بهره گرفت.
در یکی از جزوه‌های آنتیفا (جنبش حقوق سیاهان آمریکا) بخشی هست با عنوان :«چرا باید شیشه را شکست». در این بخش توضیح داده می‌شود که خسارت وارد کردن به اموال شخصی موجب می‌شود آن بخش از جامعه‌ی معترض که هنوز به شورش نپیوسته، انگیزه‌ای برای این کار بیابد.
از سوی دیگر، وقتی یک نفر از موانع نصب شده توسط پلیس عبور کند، به همه ثابت می‌شود که این سد قابل نفوذ است و جمعیت با هجوم خود موانع را از بین می‌برند.
برنامه‌ریزی، تدارکات و ارتباطات برای جنگ خیابانی
آنچه شورش را از شورش نظامی جدا می‌کند درجه بالای آمادگی است.
مقاله «راهنمای گام به گام برای اقدام مستقیم» بر اهمیت برنامه ریزی تأکید می‌کند: «برنامه ریزی مناسب جوهر اقدام مستقیم ایمن و موثر است.» این مقاله نحوه تعیین اهداف را با انتخاب «موثرترین تاکتیک‌ها در زمینه وضعیت اجتماعی و سیاسی فعلی» توصیه می‌کند. به فعالان توصیه می‌شود که مانند هر عملیات نظامی، سناریوهای متعددی را اجرا کنند و جدول زمانی عملیات را توسعه دهند.
اطلاعات میدانی برای درک چالش‌های عملیاتی بالقوه برای جنبش‌ها الزامی‌ست.
کرایمتینک توصیه می‌کند: «قبل از اقدام، منطقه را با دقت مطالعه کنید. نمودار مسیرهای امن در ورود و خروج را رسم کنید. به دنبال مکان‌های مخفی، موانع، اهداف احتمالی و دوربین‌های نظارتی باشید».
برای هماهنگی، جنبش‌ها رویه‌های ارتباطی را برنامه‌ریزی و در میدان توسعه داده‌اند.
کرامیتینک توصیه می‌کند «از سیستم‌های ارتباطی مانند تلفن‌های مشعل، پیام‌های متنی رمزگذاری‌شده، رادیوهای دو طرفه یا سوت‌ها برای حفظ ارتباط استفاده کنید. سیگنال‌های صوتی یا بصری مانند بوق ماشین یا آتش بازی نیز می‌توانند ارائه شوند.»
نکته: دیدگاه‌های ابراز شده در این نوشتار لزوماً بازتاب سیاست‌های «موسسه ترویج جامعه باز» نمی‌باشد.
